Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

MOAN

Στους συνειρμούς "δάσος-κορίτσι-σεξ" έρχεται να συνεισφέρει ένα νέο ελληνικό σχήμα, οι ΜΟΑΝ, με το τραγούδι τους "Jenny of the Wild Woods".

Οι MOAN είναι δυο. Ένα κορίτσι η ΜΟ και ένα αγόρι ο ΑΝ. Το τραγούδι είναι αποτέλεσμα του καλοκαιρινού δημιουργικού τους οίστρου, ο οποίος δεν περιορίζεται σε ένα μόνον κομμάτι. Ακολουθούν και άλλα.

Για τον ΑΝ δεν μπορώ να ξέρω, πάντως αν η ΜΟ βάλει σε αυτό το "πρότζεκτ" το 1/10 από το ταλέντο και την προσωπικότητά της, τότε -απλά- θα σκίσουν. Γιατί η ΜΟ είναι μια κατηγορία από μόνη της. Εκτός από τα προφανή, δηλαδή τη φρεσκάδα της ηλικίας της και το δημιουργικό της κέφι, είναι περίπου σαν δύναμη της φύσης. Μόνον που εκτός από την ανεξέλεγκτη φόρα που συνεπάγεται αυτό, διαθέτει το μυαλό, την καρδιά, τα κότσια και την ευαισθησία μιας αληθινής καλλιτέχνιδος.

Για να καταλάβετε για τί περίπτωση μιλάμε, η ΜΟ έχει αποφασίσει να περιμένει και να μην βαφτίσει τον μικρό μαλλιαρό τετράποδο φίλο της, μέχρι να διαλέξει μόνος του ποιο είναι το σωστό όνομα με το οποίο θα του απευθύνονται όλοι. Από σεβασμό στην ανάδειξη των πηγαίων χαρακτηριστικών του, αλλά και των επιλογών της αναδυόμενης προσωπικότητάς του.

Τούτων δοθέντων -και αφού εκείνη κατέληξε ότι είναι κατάλληλος ως το άλλο μισό του μουσικού σχήματος- εγκρίνω και τον ΑΝ.

Ανυπομονώ για τη συνέχεια.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Μind reader disclosure


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Άρνηση, πραγματικότητα και τέχνη



Ο Christer Strömholm ήταν φωτογράφος. Πίστευε ότι η φωτογραφία ως τέχνη δεν είχε σκοπό την αποτύπωση της πραγματικότητας. Ότι η εικόνα είναι κάτι που βρίσκεται στο μυαλό του φωτογράφου και όχι μπροστά στην κάμερα.

Αυτή η απλή παραδοχή, πως δηλαδή η πραγματικότητα δεν είναι και τόσο αντικειμενική τελικά, μπορεί να διευκολύνει τα πράγματα αρκετά. Ακόμη και μια ολόκληρη χώρα σε αποσύνθεση, βουτηγμένη στη σαπίλα, μπορεί να φαντασιώνεται ότι βρίσκεται σε ένα σύντομο διάλειμμα από την συνήθη παραγωγή μεγαλείου.

Θα μπορούσε. Μόνον που στην τέχνη κανείς δικαιούται να στηρίζεται στην ψευδαίσθηση, ώστε να αναπαριστά νέες πραγματικότητες. Στη ζωή, αν το κάνει -και μάλιστα διαρκώς για 30-40 χρόνια- τον μαζεύουν με το κουταλάκι από το ρείθρο του παγκόσμιου πεζοδρομίου.

Περισσότερες φωτό του Christer Strömholm, εδώ.